W jesienny wieczór 30 października 2018 r. uczniowie internatu postanowili wyłączyć się z ciągłego biegu i wprowadzić nastrój przemyśleń, zadumy, refleksji nad sensem istnienia, bycia na ziemi.
Przy migoczących symbolicznych świeczkach, recytowali wiersze W. Szymborskiej, J. Twardowskiego, A. Asnyka, T. Różewicza i W. Broniewskiego.
„Śpieszmy się kochać ludzi, bo tak szybko odchodzą” – niech te słowa będą dla nas mottem życiowym, przynajmniej w listopadzie, dajmy sobie i innym szansę na okazywanie uczuć, tych życzliwych i nie raniących, tych które budują, a nie rujnują, tych które leczą, a nie zakażają. Dostrzegajmy innych, ich pozytywne cechy, zanim los nas rozdzieli, mówmy im o swoich uczuciach, miłości, szacunku, przywiązaniu i poszanowaniu.
Zajęcia przeprowadziła wychowawczyni Justyna Wojtkowska.
