“Myśląc Ojczyzna” – Małgorzata Mertens

„Ojczyzna -kiedy myślę -wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam, mówi mi o tym serce, jakby ukryta granica, która ze mnie przebiega ku innym, aby wszystkich ogarniać w przeszłość dawniejszą niż każdy z nas: z niej się wyłaniam…” Karol Wojtyła

Myśląc Ojczyzna….
Widzę miejsce, którego nigdy nie opuszczę
Będę przy niej trwać i kochać -jak syn kocha matkę
Jak poezja kocha swego twórcę
Gdy wypływa spod jego pióra
Niczym wodospad spomiędzy skał
Widzę ogromne blizny po wiele razy poczynionych ranach
Na mojej ziemi je widzę, a w nich historię
Ludzi gotowych dać za nią ostatnie tchnienie
To dzięki nim trwa nasze istnienie
Ile znaczy się nie poddać?
Dziś widzę, gdy na wolną Polskę patrzę
I widzę coś wyjątkowego
Morze Bałtyckie pełne pędzących fal
Gdy spływają już spokojne na brzeg
Ten szum uspokaja mi serce i daje wytchnienie duszy
Unoszę się ponad problemy -kołysana przez wiatr
On sprawia, że drzewa trzepoczą liśćmi

Po lasach chodzić uwielbiam…
Napełniam moje płuca, zamykam oczy
Czuję przyrodę, będąc jej częścią
Lecz nigdy nie będę tak doskonała….

Wchodząc na szczyty –podziwiam widoki
Te chwile choć pozostają ze mną na zawsze
Wciąż nie są pełne…
Mieszkam tam, gdzie najpiękniej
Widok krainy tysiąca jezior przepełnia me oczy łzami
Spokój wszechobecny tylko tu spoczywa
Gdzie dom na niskiej polanie i już tu zostanę
Tu moje miejsce
Tu moje serce
Adrianna R.–oddział mukowiscydozy

Ten wpis został opublikowany w kategorii Aktualności. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.